ఎప్పట్లానే

ప్రేమంటే ...

ఆశ అన్నానీను ...అత్యాస అన్నావు నీవు

ఆకర్షణ అన్నాను ... ఆకలి అన్నావు నీవు

మధురం అన్నానేను ..మోసం అన్నావు నీవు

ఆరాధన అన్నాన్నేను ...అంతానటన అన్నావు నీవు

చివరగా ...

ప్రేమ పిచ్ఛి అన్నావు...కచితంగా అదే అన్నా నేను .

అలా అన్నావని.., అంటావేమో నని

నాకు నేనే అనుకోని .. లోలోని కుమిలి

పెదవి దాటని మాటతో పిరికి వాణ్నయ్యను

గుండె నిండా పిరికి తనం నింపుకున్న నాకు

"ప్రేమ" కింక చోటెక్కడ

ప్రేమ కు ప్రేమే ముగింపని

సర్టి చెప్పుకొని కాళ్ళు తని పడుకొన్నాను

కలలకు దుప్పటి కప్పేసాను ..

.........................ఎప్పట్లానే.

అప్పుడెప్పుడో ....

నీకు నా ప్రేమ మీద కోపం వచినప్పుడల్లా
నీ కోపం మీద నాకు ప్రేమ పెరుగుతుంది.

...అదేంటో
నా ప్రేమంటే నీకు కోపం ఐన
నీ కోపం పైన కూడా నాకు ప్రేమ

నేను ఇంకొన్నాళ్ళు బ్రతికే ఆశ పెరిగింది
నీవు మల్లి కలుదామని అన్నప్పుడు (ఎక్కడో ఇది చదివి కాపీ చేసుకొన్నా గుర్తు)